بررسی رابطه بین سطح سواد دیجیتالی و یادگیری خودراهبر در میان دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف

هدف: هدف پژوهش حاضر، شناسایی ارتباط بین سطح سواد دیجیتالی و یادگیری خودراهبر در میان دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف است. سواد دیجیتالی به مجموعه ای از توانایی­های مورد نیاز برای استفاده موثر از فناوری­های اطلاعاتی و ارتباطی در یک جامعه دانشی اطلاق می­گردد. یادگیری خودراهبر، فرایندی است که در آن افراد اقدام به شناسایی نیازهای یادگیری خود و اجرای راهبردهای مناسب یادگیری می­کنند. ابعاد آن عبارتند از خود مدیریتی، خودکنترلی و رغبت یادگیری.روش شناسی:این پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف ۸۹۷۵ نفر هستند. ۳۹۰ دانشجو به طور تصادفی به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. به منظور سنجش سطح سواد دیجیتالی دانشجویان و یادگیری خودراهبر آنها به­ترتیب از پرسشنامه­های محقق­ساخته و استاندارد استفاده شد.یافته ها: نتیجه پژوهش مشخص کرد که بین سطح سواد دیجیتالی و یادگیری خودراهبر دانشجویان و تمامی ابعاد آن، رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد.نتیجه گیری:سواد دیجیتالی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف، در سطح خیلی خوبی قرار ندارد. دانشگاه در راستای بهبود شاخص­های موفقیت تحصیلی دانشجویان خود می­تواند دوره­های مختلفی را در جهت افزایش مهارت­های سواد دیجیتالی دانشجویان برگزار نماید.

Keywords:

سواد دیجیتالی , یادگیری خودراهبر , خود مدیریتی , خودکنترلی و رغبت یادگیری