آیا تبدیل علم به محصول در علوم انسانی محقق می شود؟: یک مطالعه آمیخته

هدف: این پژوهش با هدف امکان­سنجی تبدیل علم به محصول و تحقق فرایند ترجمان دانش در علوم انسانی کشور با بهره گیری از نظرات پژوهشگران شاخص علوم انسانی ایران و ارائه الگوی مناسب این حوزه به انجام رسیده است. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع پژوهشهای ترکیبی (متوالی – تبیینی) است که شامل دو روش کمی- کیفی و با دو جهت­گیری اثباتی- تفسیری می­باشد. ابزار گردآوری داده در بخش کمی پرسشنامه محقق­ساخته و در بخش کیفی مصاحبه نیمه­ساختار­ یافته می باشد. جامعه پژوهش حاضر را کلیه اعضاء هیات علمی گروه های علوم انسانی سراسر کشور از رشته های مختلف علوم انسانی تشکیل داده­اند. یافته ها: یافته­های بخش کمی این پژوهش بر معنی داری مولفه های یکی از مدل های استاندارد جهانی ترجمان دانش یعنی منبع، محتوا، زمینه، محیط و کاربران پژوهش در علوم انسانی کشور دلالت داشت و نشان دهنده تحقق ترجمان دانش در این علوم (۲/۶۰ درصد) بود. نتیجه­گیری: با تکیه بر نتایج بخش کمی که دلالت بر معنی­دار بودن فرایند ترجمان دانش در علوم انسانی داشت، به­وسیله رویکرد کیفی و انجام مصاحبه با پژوهشگران شاخص علوم انسانی ایران داده­های حاصله کد بندی، طبقه بندی، تجزیه و تحلیل شده و یافته های بخش کیفی این پژوهش منجر به ارائه الگوی هدفمند ترجمان دانش در علوم انسانی شد. 

Keywords:

الگوی ترجمان دانش در علوم انسانی , تبدیل علم به محصول , ترجمان دانش , علوم انسانی , کاربرد دانش