حلیمه مطلبی نژاد - دانش آموخته کارشناسی ارشد بهداشت و کنترل کیفی مواد غذایی دانشگاه بوعلی سینا
بهناز بازرگانی گیلانی - استادیار گروه بهداشت وکنترل کیفی موادغذایی، دانشکده پیرادامپزشکی، دانشگاه بوعلی سینا

در گذشته استفاده از پلیمرهای سنتزی به دلیل فراوانی، در دسترس بودن و قیمت پایین این مواد به عنوان بسته بندی های مواد غذایی به طور وسیعی به کار گرفته می شد ولی در طی سال های اخیر، کاربرد فیلم های خوراکی به علت خواص مطلوب آنها به ویژه نگهداری و حفاظت مواد غذایی، حفظ کیفیت حسی و ایمنی، افزایش عمر مفید، حمل و نقل و انبارداری از طریق جلوگیری از فاکتورهای نامطلوب نظیر فساد شیمیایی، فساد میکروبی، اکسیژن، رطوبت، نور، نیروهای خارجی و همچنین حفظ اثرات مفید محصولات غذایی افزایش یافته است؛ و از طرفی با توجه به اینکه گوشت و فراورده های گوشتی یکی از مواد غذایی پرطرفدار و فسادپذیر می باشند، یکیاز روشهای موثر جهت افزایش مدت زمان نگهداری و کنترل رشد میکروبی، استفاده از پوشش های بسته بندی مناسب حاوی ترکیبات ضد میکروبی طبیعی و زیست فعال نظیر اسانس ها و عصاره های گیاهی است اما به دلیل انتشار غیر کنترل شده ی این مواد به داخل فرآورده های غذایی، وجود ترکیبات فرار در این ترکیبات و همچنین غیر فعال شدن بخشی از این ترکیبات زیست فعال به دلیل واکنش با مواد غذایی، کارایی این روش ها کاهش می یابد؛ لذا استفاده از روش هایی همچون انکپسوله کردن به علت ویژگی های منحصر به فرد نظیر حفاظت از اجزای عطر و طعمی در مقابل تبخیر و تغییرات مخرب، اختلاط بهتر با ماتریکس غذایی، رهایش کنترل شده این ترکیبات مطلوب به داخل محصول غذایی و حفظ غلظت های بالای مواد ضد باکتریایی در سطح محصول غذایی مناسب است. بنابراین استفاده از فیلم های خوراکی زیست تخریب پذیر جاوی ترکیبات زیست فعال گامی موثر در بهبود کیفیت تغذیهای محصولات گوشتی می باشد.

فیلم خوراکی، زیست فعال، انکپسولاسیون، محصولات گوشتی