نقش راهبردهای توانمندسازی منابع انسانی در مدیریت شهری

هنگامی که محیط قابل پیش بینی و ثابت است، سازمان ها می توانند بصورت واحد هایی یکنواخت، کنترل شده و ماشینی عمل کنند. تحت چنین شرایطی میتوان از کارکنان انتظار داشت که از مقررات و رویه هایی پیروی و به رفتاری استاندارد شده و شکل یافته متعهد شوند. مدیران میتوانند کنترل را حفظ و دستورهایی از بالا به پایین در مورد راهبرد و جهتی که سازمان باید تعقیب کند، صادر نمایند. اما محیط سازمان کسب و کار جدید، اغلب با تغییراتی مانند آشفتگی و اغتشاش فوق العاده، پیچیدگی، سرعت، رقابت و تغییر انقلابی توصیف می شود. تحت چنین شرایطی، نسخه هایی که برای اثر بخشی سازمانی و مدیریت پیچیده می شوند، مستلزم نیروی کار انعطاف پذیر، خویش فرمان و کار آفرین می باشند تا نیرویی که برای راهنمایی و کنترل، بر مدیریت اتکا میکنند. تصمیم گیری کمتر متمرکز، راهنمایی از بالا به پایین کمتر، و رهبری آمرانه کمتر، همه بعنوان پیشنیاز سازمان های جدید و دارای عملکرد بالا، تجویز می شوند. با این وجود، تواناسازی دیگران ممکن است به تعارض هایی منتهی شود. از طرفی، شواهد نشان میدهند که کارکنان توانمند، بهره ورتر، خشنود تر و نو آورترند و محصولات و خدماتی پر کیفیت تر از کارکنان ناتوان ایجاد می کنند. هنگامی که یک نیروی کار توانمند وجود دارد، سازمان ها کار آمد ترند.

Keywords:

کلمات کلیدی: توانمدسازی , قدرت , مدیریت شهری.