آیدا حیاتی مهر - استادیار دانشگاه فرهنگیان، پردیس فاطمه الزهرا (س) اهواز
فاطمه سادات موسوی - دانشجوی رشته آموزش زبان عربی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس فاطمه الزهرا (س) اهواز

ادبیات پایداری یا ادبیات مقاومت،نوعی از ادبیات است که تحت تاثیر شرایطی مانند جنگ، اشغال، ظلم و ستم، خفقان وغیره نوشته میشود و مضمون آن، تشویق به مقاومت در برابر جریان ظلم و جور است. این نوع ادبی، در آفریقا، آمریکایجنوبی و خاورمیانه ظهور کرده است. مسئله فلسطین و مقاومت مردمی شکل گرفته در برابر آن، از برجسته ترین موضوعاتدر ادبیات عرب و خصوصا در ادبیات فلسطین است. محمود درویش از معروف ترین شاعران شعر مقاومت، با عشقی کهدر دل داشت، هم وطنان فلسطینی خود را تشویق به مقاومت می کرد. در اشعار او دفاع از مردم مظلوم و داغدار و دشمنیبا رژیم غاصب صهیونیستی به چشم می خورد و همین مسئله به اشعار او روح حماسی و مقاومتی بخشیده است. او که ازکودکی با رنج، آوارگی، تبعید، زندان و دوری از وطن مانند همزادی بزرگ شده، تاثیر این رنج ها به تمام سطور شعرشکشیده شده است. در این مقاله، به بررسی اشعار محمود درویش از نگاه مقاومتی پرداخته و رویکردهای شعر این شاعر رادر مواجه ه با موضوع اشغال فلسطین مورد بررسی قرار خواهم داد. رویکرد هایی مثل: بیان رابطه میان مقاومت و مفاهیمدینی، بیان نقش کلام در اینجاد غرور ملی، امید به آینده در سایه توجه به ظرفیت ها و امکانات خود، بیان پیامد های منفیجنگ، تاکید بر حفظ هویت ملی، رنگ و بوی مذهبی دادن به شعر، بیان مسائل آوارگان، توصیه به فرار نکردن از اشغالگران، استفاده از واژگانی خشم آلود و معرفی الگو هایی از افراد متعهد به کشور.

محمود درویش، ادبیات مقاومت، پایداری، فلسطین، اشغال