فرهاد وجدانی هریس
زهره تقی زاده
وحید مهاجردوست
مرتضی الماسی

کمبود منابع تولید از جمله انرژی سبب شده است که روشهای تخصیص بهینه منابع کمیاب بین فعالیتهای مختلف روز به روز گسترش یابد. با توجه به نقش حیاتی بخش کشاورزی در اقتصاد ملی و اشتغالزایی و تأمین غذای جامعه، لازم است که ازمنابع و ابزارهای تولید در این بخش به بهترین نحو ممکن استفاده گردد. مدیریت مصرف انرژی به عنوان یکی از نهاده های اصلی تولید، تنها و نزدیکترین راه برای بهره برداری بیشتر از سوختهای موجود و منابع انرژی است که در این میان نقشمتخصصان مکانیزاسیون در این راستا و در جهت ارتقاء مدیریت بسیار چشمگیر است. تحقیق حاضر در پی دستیابی به الگویمصرف انرژی در کشت گندم و ارائه مدل بهینه تخصیص منابع انرژی به واحدهای مختلف تولیدی در دشت ساوجبلاغ می باشد؛ به نحوی که سیر انرژی جریان مطلوبی در پیش گیرد. بدین منظور سطوح بهره برداری بر حسب فراوانی به 4 طبقهتقسیم بندی شد. سپس اقدام به محاسبه انرژی های خروجی و ورودی به مزارع، تجزیه و تحلیل داده ها، آنالیز واریانس، مقایسه میانگین و تعیین ضرایب همبستگی گردید. پس از مشخص نمودن الگوی مصرف انرژی رایج در منطقه، برای تعیین الگوی بهینه مصرف از تکنیکهای برنامه ریزی ریاضی به روش مدل سازی بر پایه برنامه ریزی خطی استفاده گردید.

ممیزی انرژی، بهینه سازی، مدیریت انرژی، برنامه ریزی خطی