اثربخشی درمان یکپارچگی حسی- حرکتی بر کارکردهای اجرایی و رفتار کلیشه ای کودکان مبتلا به اوتیسم شهر بوشهر

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان یکپارچگی حسی- حرکتی بر کارکردهای اجرایی و رفتار کلیشه ای کودکان مبتلا به اوتیسم شهر بوشهر در نیمه اول سال ۱۳۹۹ انجام شد. روش اجرا: این پژوهش به لحاظ روش نیمه آزمایشی که با طرح پیش آزمون– پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش ۴۳ نفر از کودکان مبتلا به اوتیسم شهر بوشهر بود که ۲۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. پرسشنامه های کارکردهای اجرایی جرارد و همکاران (۲۰۰۰) و مقیاس نمره گذاری اتیسم گیلیام (۲۰۱۴) برای هر دو گروه اجرا شد. برای افراد گروه آزمایش پروتکل درمان یکپارچگی حسی- حرکتی آیرز در ۲۰ جلسه ۴۵ دقیقه ای انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از داده ها نشان داد که درمان یکپارچگی حسی- حرکتی موجب بهبود کارکردهای اجرایی و هر یک از مولفه های آن یعنی بازداری، انتقال توجه، کنترل هیجانی، آغازگری، حافظه کاری، برنامه ریزی، سازماندهی مواد و کنترل آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل گردید. همچنین درمان یکپارچگی حسی- حرکتی موجب کاهش رفتارهای کلیشه ای آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه گردید. نتیجه گیری: درمان یکپارچگی حسی- حرکتی می تواند تاثیر مثبتی در بهبود کارکردهای اجرایی و رفتار کلیشه ای کودکان مبتلا به اوتیسم داشته باشد.

Keywords:

درمان یکپارچگی حسی- حرکتی , کارکردهای اجرایی , رفتار کلیشه ای , اوتیسم.