اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر افسردگی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان بوشهر

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر افسردگی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان بوشهر بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش شامل ۱۰۴۵۹ نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان بوشهر بود که از بین آنها تعداد ۳۰ نفر از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان حجم نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. در سطح آمار استنباطی داده های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات در این تحقیق پکیج رفتار درمانی دیالکتیکی خانی و همکاران (۱۳۹۳) و افسردگی کودکان و نوجوانان کواس (۱۹۷۹) بود. نتایج حاصل از یافته ها نشان داد که رفتار درمانی دیالکتیکی موجب کاهش هر یک از مولفه های افسردگی یعنی خلق افسرده، احساس بیهودگی، مشکلات بین فردی، احساس عدم لذت، عزت نفس منفی در آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه می شود. در نتیجه گیری کلی پژوهش می بایست بیان نمود که با به کارگیری رفتار درمانی دیالکتیکی می توان به کاهش افسردگی دانش آموزان تا حد زیادی کمک نمود.

Keywords:

رفتار درمانی دیالکتیکی , افسردگی.