فاطمه تقی پور - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان گیلان
بهاره پورتقی کوهبنه - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان گیلان

از جمله اختلالات سلامت در دوران کودکی، اختلال نافرمانی مقابله ای می باشد که بخشی از یک الگوی تعاملی آسیب دیده در ارتباط با دیگران است. در این اختلال، کودکان به رفتارهای پرخاشگرانه ی خود توجهی ندارند و از خود نافرمانی بروز می دهند. از آنجایی که این اختلال، تحت تاثیر عوامل ژنتیکی، خانوادگی و محیطی می باشد، در این مقاله سعی شده است عوامل فردی و خانوادگی تاثیرگذار بر این اختلال بررسی شود و راه حل هایی برای درمان ارائه دهد. یافته ها حاکی از آن هستند که از آنجایی که محیط خانواده، مسئول ساخته شدن شخصیت زیربنایی فرزندان می باشد، شیوه ی تربیت و نحوه ی برقراری ارتباط آن ها با فرزندان بر این اختلال اثر دارند و از طرفی این اختلال در پسران بیشتر از دختران می باشد که نشان دهنده ی تاثیرگذاری عامل فردی جنسیت در این اختلال می باشد. انتظار می رود بتوان با استفاده از این راهبردها، اثرگذاری نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای بر کودکان را به حداقل رساند.

اختلال نافرمانی مقابله ای، عوامل فردی، عوامل خانوادگی، درمان، کودکان