اثربخشی شفقت به خود بر دلزدگی زناشویی و تاب آوری زنان خیانت دیده شهر تهران

هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی شفقت به خود بر دلزدگی زناشویی و تاب آوری زنان خیانت دیده شهر تهران بوده است. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شد. در این تحقیق متغیر مستقل درمان مبتنی بر شفقت و متغیر وابسته دلزدگی زناشویی و تاب اوری بوده است. گروه آزمایش در معرض درمان مبتنی بر شفقت قرار گرفت و دو بار مورد اندازه گیری قرار گرفت. اولین اندازه گیری با اجرای یک پیش آزمون ودومین اندازه گیری با یک پس آزمون انجام گرفت. در این پژوهش پس از گمارش تصادفی نمونه به گروه آزمایشی و کنترل، پیش آزمون برای دو گروه اجرا شد و سپس مداخله شفقت به خود طی ۸جلسه به مدت ۹۰دقیقه برای گروه آزمایشی اجرا شد. نهایتا هر دو گروه در پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت. به منظور رعایت اصول اخلاقی پس از پایان جلسات بر روی گروه آزمایش، اجرای جلسات درمانی برای نمونه حاضر در گروه کنترل نیز آغاز گردید. ابزار گردآوری داده ها ، پرسشنامه دلزدگی زناشویی و تاب آوری کانر و دیویدسون بوده است. جامعه آماری در پژوهش حاضر شامل کلیه زنان دچار خیانت زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال ۱۳۹۶و ۱۳۹۷ بوده است. نمونه گیری در تحقیق حاضر به روش نمونه گیری در دسترس بود. گروه آموزش ، در قالب ۸جلسه ۶۰دقیقه ای آموزش شفقت درمانی به شیوه گروهی داده می شود. به گروه کنترل هیچ گونه آموزشی ارایه شد. مجددا پس از ۸جلسه آموزش ، پس ازمون بر روی هر دو گروه اجرا گردید تا تفاوت بین نمرات بررسی گردد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی جدول توزیع فراوانی ، انحراف معیار ، آورده شده است . در سطح استنباطی با استفاده از آزمون کلموگروف – اسمیرنوف برای بررسی نرمال بودن توزیع ،آزمون لوین برای برابری واریانس ها و برای تحلیل فرضیه ها از تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که شفقت به خود بر تاب آوری زنان خیانت دیده شهر تهران اثربخشی دارد(P<۰/۰۵). علاوه بر این نتایج پژوهش نشان داد که شفقت به خود بر دلزدگی زناشویی زنان خیانت دیده شهر تهران اثربخشی دارد.(P<۰/۰۵).

Keywords:

شفقت به خود , تاب آوری , دلزدگی زناشویی , زنان خیانت دیده