سمانه ذوالفقاری - کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میمه

با تدوین منشور حقوق شهروندی در سال ۱۳۹۵، بیش از پیش امید رعایت حقوق اشخاص از منظر قوانین حقوق بشر و دیگر قوانین نقش بست تا با پایبندی بر مواد این منشور، حقوق اولیه و بنیادین اشخاص پایمال نگردد و زندگی اجتماعی به نحو احسن برای اشخاص تجلی یابد؛ با این وجود گسترش علم و تکنولوژی و آثار مخرب آن بر محیط زیست امری انکارناپذیر است که در نتیجه فرونشست زمین، آلودگی هوا، کاهش سطح آب های زیرزمینی و... در بسیاری از شهرهای جهان از جمله ایران به وفور مشاهده می گردد که تخریب زودهنگام اماکن مسکونی، باستانی، تفریحی، تجاری و اداری را علاوه بر خطرات زیست محیطی دیگر برای اشخاص به دنبال دارد؛ بر این اساس اگر ارگان های ذی ربط که مسئول حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از تخریب و فرونشست زمین می باشند در وظایف خود کوتاهی کنند و حقوق مندرج در قوانین مربوطه را در قبال اشخاص و شهروندان رعایت ننمایند، مسئولیت قانونی بر آن ها وارد و ملزم به جبران خسارات حاصل می شوند؛ از این رو در این مقاله با استفاده از روش استنتاجی و توصیفی- تحلیلی، به صورت موردی به بررسی این مسئولیت قانونی و حفظ حقوق شهروندی در شهر اصفهان در زمینه فرونشست زمین های داخل شهری پرداخته است.

شهر اصفهان، حق بر محیط زیست، مسئولیت قانونی، فرونشست زمین