امیررضا ناظمی - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان مرکز آزادگان نیر، اردبیل، ایران
محمد عظیمی - استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران

اختلال های اضطرابی از شایع ترین اختلال های هیجانی در دوران کودکی و نوجوانی است که بیش از آنکه اطرافیان را آزار دهد، موجب رنجش خود کودک می شود و به طور چشمگیری در عملکرد زندگی روزانه، عملکرد تحصیلی، عملکرد اجتماعی، زندگی خانوادگی، اوقات فراغت و خواب فرد تداخل ایجاد می کند. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش نقاشی بر کاهش اضطراب دانش آموزان ابتدایی صورت گرفته است. روش بررسی این پژوهش کیفی از نوع سنتز پژوهی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، پژوهش هایی است که در ۱۱ سال اخیر در حوزه تاثیر نقاشی بر اضطراب در داخل و خارج ایران صورت گرفته است. از مجموع ۲۳ مقاله ای که متناسب با ارتباط موضوعی داده ها مورد مطالعه قرار گرفت، تعداد ۱۴ نمونه غربالگری و انتخاب شدند و بعد از کدگذاری باز، محوری و گزینشی، مفاهیم و مقوله ها استخراج شدند و در نهایت بر اساس این مولفه های استخراج شده الگویی رسم شد. بر اساس یافته های این پژوهش منظور از آموزش نقاشی، نقاشی پروری نیست، بلکه ارائه فرصت هایی به فرد است تا از طریق رنگ ها و خطوط؛ احساس ها، نیازها، عواطف و آنچه را که در ضمیر ناخودآگاه دارد و احتمالا سبب ناراحتی و اضطراب او می شود، آزادانه بیان کند.

اضطراب، نقاشی درمانی، دانش آموزان