مهدیه رستگارمقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته حقوق خانواده دانشگاه آزاداسلامی واحد گناباد
حسین دائمی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد گناباد
احمد ثاقب صادقی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه امام محمد باقر(ع)

فرزند پروری از دیر زمان از موضوعات مورد توجه انسان های بزرگ بوده است. در منابع اسلامی نیز به شیوه های تربیت فرزند اشاره شده است. اندیشمندان اسلامی با الهام گیری از کلام خدا، دستورالعمل هایی در این زمینه ارائه داده اند. بر مبنای آموزه های اسلامی، پدر و مادر وظیفه اصلی فرزندپروری را بر عهده دارند. دراین مقاله در ابتدا سبک های رایج فرزند پروری بررسی شده وسپس دیدگاه اسلام در مورد هر یک ازاین سبک ها بیان شده است. روانشناسان رشد، همواره علاقه مند بوده اند که چگونگی تاثیر روش های تربیتی پدر و مادر را بر رشد قابلیت های اجتماعی فرزندان مطالعه و بررسی کنند. منظور از سبک های فرزند پروری، شیوه هایی است که پدر و مادر برای تربیت فرزندان خود به کار می گیرند و بیانگر نگرش هایی است که آنها نسبت به فرزندان خود دارند؛ همچنین شامل معیارها و قوانینی است که برای فرزندان خویش وضع می کنند. در عین حال رفتارهای فرزند پروری به واسطه فرهنگ، نژاد و گروه های اقتصادی تغییر می کند.

سبک، اسلام، فرزندپروری، روانشناسی