بررسی واندازه گیری رابطه بین رضایت شغلی وتعادل کارو زندگی و استرس کاری در طول همه گیری COVID-۱۹ درکرمانشاه

ویروس کرونا (COVID-۱۹) که در اوایل سال ۲۰۲۰شیوع یافت، موجب تغییر در شیوه زندگی و کار مردم صنایع و سازمان ها در سراسر جهان شده است. بسیاری از سازمان ها برای همسویی با این شرایط جدید اقدام به توسعه روش های جدید مبتنی بر سیاست دورکاری و کار درخانه کرده اند. هدف از این مطالعه بررسی موضوع دورکاری با کمک چندین پارامتر پیش بینی کننده رضایت شغلی در حین کار درخانه در زمان تاثیر COVID-۱۹ است. این پارامترها شامل تعادل کار و زندگی و استرس کاری است که با استفاده از رویکرد کمی انجام میشود. تعداد ۳۲۲نفر که در مقاطق زمانی مختلفی درشرایط همه گیری مجبور بودند در خانه کار کنند در این پژوهش شرکت کردند. پاسخ های حاصل از پرسشنامه با استفاده از مدل مورد استفاده بصورت کمی آماده و به کمک نرم افزار Smart-PLS تجزیه و تحلیل شد. این مطالعه نشان داد که دورکاری، تعادل کار و زندگی، و استرس کاری به طور مستقیم و غیرمستقیم بر رضایت شغلی تاثیر دارد. دورکاری یک رویه جدید از کار است و می تواند رضایت شغلی را در فضای کاری پیش رو برای افراد حفظ کند. در مقابل محیط های کاری معمول، دورکاری می تواند رویه مثبتی باشد که در فضای امروز جامعه باید مورد توجه سازمانها قرار گیرد.

Keywords:

کار درخانه , دورکاری , رضایت شغلی , استرس کاری , تعادل زندگی کاری , کووید-۱۹