حانیه بهادری - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

شواهد نشان میدهد که برخی از دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی، سختیهایی را در محل کار و تحصیل خود گزارش میکنند. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی ارتباط وضعیت تحصیل در دانشگاه با استرس و فرسودگی شغلی پرستاران و پیراپزشکان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی قم بود.روش بررسی: مطالعهای توصیفی- تحلیلی بر روی ۱۸۷ نفر صورت گرفت. جهت انتخاب افراد از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده گردید. در مطالعه حاضر، از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، فرسودگی مسلش و استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی انگلستان استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۲ و آمار توصیفی و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، کای اسکوئر، آنالیز واریانس و تی مستقل تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: ۵۶/۶ درصد کارکنان محصل و ۴۳/۴ درصد آنها غیرمحصل بودند. ۸۲ نفر ۷۷/۴ درصد کارکنان محصل و ۵۹ نفر ۷۲/۸ درصد کارکنان غیرمحصل از استرس بالایی برخوردار بودند. همبستگی آماری معنیداری بین سطح استرس و فرسودگی تمامی افراد مشاهده شد P-value ˂ ۰/۰۵ ، . r = -۰/۳۲۳ تفاوت آماری معنیداری در خستگی هیجانی P-value = ۰/۰۰۲ و عدم کفایت فردی P-value = ۰/۰۰۱ کارکنان محصل و غیرمحصل مشاهده گردید.نتیجه گیری: براساس نتایج، پیراپزشکان و پرستاران در محیط پر استرسی کار میکنند و با توجه به نقش تحصیل در ارتقاء انگیزه شاید بتوان آن را به عنوان عاملی مهم به منظور بهبود خستگی هیجانی در نظر گرفت.

پرستاری، کارکنان پیراپزشکی، استرس شغلی، فرسودگی شغلی، ایران