سیده طاهره موسوی راد - استاد یار گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور واحد شهر ری
امیرعباس حاجی حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت ورزشی، گرایش مدیریت راهبردی در سازمان های ورزشی،دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور واحد شهر ری .

امروزه بحث خصوصی سازی در کشور ایران در تمام صنایع مورد توجه قرار گرفته است و صنعت ورز ش نیز در این مقوله قرار دارد.خصوصی سازی به مجموعه ای از اقدامات گفته می شود که در قالب آن، همه سطوح و زمینه های گوناگون، کنترل، مالکیت و مدیریترا از اختیار بخش دولتی خارج می کند و به بخش خصوصی سپرده می شود. همچنین، تصمیم گیری، از عوامل دولتی به بخشخصوصی منتقل می شود و به عنوان راهکاری برای افزایش کارایی اقتصادی و کاهش هزینه های دولتی قلمداد می شود که در آن،دولت با هدف افزایش کارآیی به واگذاری بخشی از فعالیت ها یا بنگاه های تحت مالکیت خود به بخش خصوصی اقدام می کند. درواقع، خصوصی سازی ؛ کاهش نقش دولت در ارائه خدمات، کاهش یارانه های دولتی و مقررات زدایی بیشتر و انتقال خدمات از بخشدولتی به بخش خصوصی است. در این بین؛ مدیریت راهبردی در ورز ش به سازمان ها این امکان را می دهد که به شیوه ای خلاقانهو نه انفعالی؛ مشکلات سازمان های ورزشی را تجزیه و تحلیل نموده و راهکارهایی را در جهت تسهیل خصوصی سازی اماکن وتجهیزات ورزشی ارائه دهد. پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی و از لحاظ هدف، کاربردی می باشد و هدف از تحقیق حاضر؛ بررسی نقشخصوصی سازی در مدیریت راهبردی سازمان های ورزش ی؛ با ارائه راهکارهای عملی در جهت تسهیل آن می باشد. طبق یافته هایپژوهش؛ راهکار مناسب برای مقابله با شرایط اقتصادی بسیار دشواری که صنعت ورز ش را احاطه کرده است، خصوصی سازی اماکن وتجهیزات ورزشی است و موفقیت خصوصی سازی؛ مستلزم ایجاد محیط مناسبی است تا بخش خصوصی توانایی انجام کار در آنموقعیت را داشته باشد.

خصوصی سازی ورزش، مدیریت راهبردی در ورزش، اماکن و تجهیزات ورزشی، اصل ۴۴ قانون اساسی