بهناز شیرازی - دانشجوی دکتری، مدیریت دولتی، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اجتماعی، دانشگاه شیراز

سرمایه های انسانی به عنوان حیاتی ترین جزء، شاکله یک سازمان را شکل می دهند اما با افزایش توسعه اقتصادی در سراسرجهان، ارتباطات گسترده جهانی، انتقال سریع تکنولوژی نوآورانه، تجارت رو به رشد و مهاجرت، تعداد زیادی از سازمان ها، باچالش های متعددی رو به رو شدند که یکی از آنها گریز سرمایه های انسانی است. از طرفی با استفاده از برنامه ریزی نیرویانسانی میتوان معین کرد که یک سازمان برای نیل به اهداف خود به چه تعداد نیروی انسانی ، با چه تخصص و مهارت هایی، برایچه مشاغلی و در چه زمانی نیاز دارد. بنابراین مهاجرت یکی از عوامل کلیدی است که برای برنامه ریزی وضعیت آینده منابعانسانی باید به آن توجه داشت؛ و بر اساس آن میتوان پیش بینی کرد در آینده، چه مشاغلی، در کدام مناطق جغرافیایی، بیشترمورد تقاضا قرار می گیرند و عرضه و تقاضای منابع انسانی در چه بخش هایی کمبود یا مازاد خواهد داشت. از این رو در این پژوهشکوشش شده است تا پس از بررسی عوامل گریز و مهاجرت سرمایه انسانی، به تاثیر آن در فرایند برنامه ریزی استراتژیک منابعانسانی پرداخته، و وضعیت آینده نیروی انسانی را تحلیل نماید.

مهاجرت درون مرزی، مهاجرت برون مرزی، استراتژی سرمایه انسانی، فرایند برنامه ریزی استراتژیک منابع انسانی