رویکردی بر امنیت اجتماعی و فرهنگی در شهرنشینی مدرن

مساله امنیت از گذشته همواره یکی از دغدغههای اصلی انسان و جوامع بشری به شمار رفته و به اعتقاد برخی از دانشمندان این حوزه، دلیل اصلی دست شستن از آزادی و حیات طبیعی و تن دادن به زیست جمعی است. امنیت اجتماعی به معنای تمهید فضا و ابزارهای لازم برای ابراز وجود و طرح نظر گروه های مختلف اجتماعی از قبیل زنان، جوانان، اقوام و اقلیتها، هنگامی موثر و مطرح است که به عنوان یک امر گریزناپذیر یا یک ارزش پذیرفته شود. امنیت اجتماعی مورد نظر، اطمینان خاطر جامعه در قبال تحولات عادی و تحرکات عمدی معطوف به سلامت و هویت خود است. همانگونه که دیده می شود در این تعریف، هویت گروهی فقط یکی از منابع نگرانی جامعه است. عوامل اجتماعی بسیاری امروزه بر میزان سلامت اجتماعی افراد جامعه موثر می باشند که از مهمترین عوامل تاثیرگذار برقراری امنیت اجتماعی در جامعه است. امنیت در جامعه یکی از اساسی ترین نیازهای فرد و جامعه است، به طوری که فقدان آن پیامدهای ناگواری برای سلامتی آنان در پی دارد. مازلو در طبقه بندی هرم نیازهای اساسی انسان، نیاز به ایمنی را در رتبه دوم نیازهای ضروری قرار داده است(شیخی،۱۳۹۰: ۳۹). دانشمندان بسیاری امنیت را به مثابه یکی از نیازهای اساسی انسان در نظر می گیرند(اوسلر ،۲۰۰۲؛ الدریچ ،۲۰۰۵ وکارینگ، ۱۹۸۷به نقل از نیازی،۱۳۹۰: ۱۳۲؛ گلزاری،۱۳۸۵: ۸۵). انسان برای زندگی در جامعه و دست یابی به مراتب بالای رشد و توسعه، نیازمند برخورداری از امنیت و آرامش در جامعه است به طوری که انسان هایی که از لحاظ فردی و اجتماعی احساس امنیت می کنند با آرامش خاطر اهداف خود را دنبال کرده و امکان موفقیت آن ها افزایش می یابد(چلبی،۱۳۸۳: ۲۰). اما با رشد و نمو جرایم و انحرافات اجتماعی، زمینه های ناامنی و شکل گیری کجروی در سطح جامعه بیشترین دلهره را ایجاد می کند، که تهدیدی بر سلامتی جامعه به ویژه سلامت اجتماعی می باشد(شرافتی پور،۱۳۸۵: ۱۱۹).