سحر آذریان - دانشجوی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی تنکابن

پدیده کودکان خیابانی به عنوان یکی از مشکلات آسیب زای اجتماعی از دیرباز در سراسر جهان وجود داشته و درسالهای اخیر به دلایلی از جمله رشد اقتصادی، جنگ، فقدان ارزشهای سنتی، خشونت خانوادگی و آزار جسمی و روانیافزایش یافته است. یکی از آسیب های جدی که جوامع در حال توسعه از جمله جامعه ایران را تهدید می کند، گسترشروز افزون کودکان خیابانی است که بدلیل گوناگون بخشی یا همه اوقات خود را در خیابان ها سپری می کنند و عمدتآاز طریق تکدی، بزهکاری، شغل های کاذب فصلی و ... امرار معاش می کنند. این گونه کودکان اکثرا نیز تمایل بهرفتارهای مجرمانه، خود تخریب گرایانه همچون مصرف مواد، بی بند و بازیهای جنسی و نظایر آن دارند. فقر، ازهمپاشیدگی خانوادگی، بیماری و فوت والدین، کودک آزاری و مسامحه کاری یا ترک کردن خانواده و عدم رشداجتماعی عوامل رایجی برای زندگی کودک در خیابان هستند. در این بین گرچه کمک رسانی به این آسیب دیده گانبیشتر به عهده سازمانهای دولتی و نهاد مردمی است ولی تکتک شهروندان نیز میتوانند در حمایت از آنان نقش موثریداشته باشند. یافته های تحقیق نشان می دهد که عواملی از جمله فقر، ناتوانی اقتصادی سرپرست خانواده، زندگی درمحله های ناسالم، فقدان الگوهای تربیتی درست در خانواده و مدرسه، طلاق والدین، خشونت و بدرفتاری در خانواده،عدم عاطفه و محبت والدین به فرزندان، اعتیاد والدین، بی سرپرستی، عدم نظارت از سوی دستگاهای مربوطه در بروزاین پدیده موثر می باشند.

کودکان کار، کودکان خیابانی، سازمانهای دولتی، کودکان بی سرپرست