مدل جامع مشارکت شهروندی، مورد پژوهش: شهر تهران

اساسا هر امری که مشارکت شهروندان را در پی دارد، در بستری شکل می­ گیرد که مقوله­ های مشترکی آن را احاطه کرده است و بدون توجه به آن ها، مشارکت شهروندان به سختی اتفاق می­ افتد. هدف از این پژوهش، طراحی مدل جامع مشارکت شهروندی در شهر تهران است. روش پژوهش، کیفی است و براساس رویکرد گلیزر از راهبرد نظریه داده ­بنیاد، وضعیت موجود، مدل ­سازی شده است. در این امتداد، با ۱۹ نفر از شهروندان، مدیران شهری و خبرگان حوزه مشارکت شهروندی که به ­صورت گلوله برفی انتخاب شده بودند، مصاحبه نیمه ­ساختاریافته انجام پذیرفت و داده ­ها پس از پیاده­ سازی، کدگذاری شده و براساس خانواده کدهای شش سی که از سوی گلیزر معرفی شده است، مدل­ سازی شد. "عدم رویکرد شهروندمحوری در شهرداری"، به­ منزله پدیده محوری و ۱۲ مقوله نیز به­ منزله مقوله ­های فرعی معرفی شد. نتیجه اینکه برای افزایش مشارکت شهروندی، لازم است شهرداری تهران، نسبت به اصلاح نگرش سرمایه ­های انسانی خود، به ­ویژه مدیران و خط­ مشی­ گذاران اقدام کند و این تغییر نگرش خود را در عمل نشان دهد و شهرداری، تبدیل به سازمان مشارکت ­محور شود و کمک کند تا این تغییر نگرش در شهروندان نیز به وجود آید تا بدین ترتیب مقدمات حضور آنان در عرصه مشارکت شهری فراهم آمده و مشارکت­محوری شهرداری تقویت شود و مدیریت شهری، با پیشنهادهایی که در انتهای مقاله ارائه شد، خلاهای مورد اشاره را برطرف نماید.

Keywords:

مشارکت شهروندی , حکمرانی شهری , نظریه داده بنیاد , شهر تهران