اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر استرس ادراک شده، خودکارآمدی و کیفیت خواب سالمندان مبتلا به دیابت نوع ۲

هدف این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش تنظیم هیجان بر کاهش استرس ادراک­ شده، افزایش خودکارآمدی و ارتقای کیفیت خواب سالمندان مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد. روش ها پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش آن نیمه آزمایشی با طرح پیش ­آزمون - پس­ آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه سالمندان مبتلابه دیابت نوع ۲ ساکن در جزیره کیش در سال ۱۴۰۰ بودند که ۳۰ نفر از آنان به روش هدفمند انتخاب شدند و سپس به روش کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش در معرض ۸ جلسه آموزش تنظیم هیجان قرار گرفت و در ۳ مرحله پیش ­آمون-پس ­آزمون و پیگیری (۲ ماهه) ازطریق پرسش­ نامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران، پرسش نامه خودکارآمدی شرر و همکاران و پرسش نامه کیفیت خواب پیتزبورگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده­ ها از طریق تحلیل واریانس با اندازه ­گیری مکرر و با استفاده از نرم ­افزار SPSS نسخه ۲۶ انجام شد. یافته ها نتایج نشان داد اثر تعاملی گروه×زمان بر استرس ادراک شده (P=۰/۰۰۱ ,۴۲/۰۶۲=F)، خودکارآمدی ( F= ۹۱/۸۴۵  , ۰/۰۰۱=P   ) و کیفیت خواب سالمندان (۴۱۰/P=۰/۰۰۱, F=۵) در سطح معناداری (۰۱/۰>P) معنادار است و اجرای متغیر مستقل منجر به کاهش استرس ادراک شده، افزایش خودکارآمدی و کیفیت خواب در گروه آزمایش شده است. نتیجه گیری براساس یافته ­های این پژوهش می ­توان از آموزش تنظیم هیجانی برای کاهش استرس ادراک ­شده و بهبود خودکارآمدی و کیفیت خواب سالمندان مبتلا به دیابت نوع ۲ استفاده کرد.

Keywords:

Emotional focused therapy , Stress , Self-efficacy , Sleep quality , Elderly , درمان هیجان ­مدار , استرس , خودکارآمدی , کیفیت خواب , سالمندان