ارتباط بین انعطاف پذیری مالی، ارزش افزوده بازار شرکت با توجه به نقش میانجی اندازه شرکت

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین انعطاف پذیری مالی، ارزش افزوده بازار شرکت با توجه به نقش میانجی اندازه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. برای این منظور و در ابتدا به بررسی رابطه بین انعطاف پذیری مالی و اندازه شرکت با ارزش افزوده بازار پرداخته شد و سپس رابطه انعطاف پذیری مالی و اندازه شرکت ها مورد سنجش قرار گرفت. در انتها نیز اثر میانجی اندازه شرکت بر رابطه بین انعطاف پذیری مالی و ارزش افزوده بازار شرکت ها بررسی شد. هم چنین، در مدل های رگرسیونی اثر متغیرهای بازده دارایی ها، جریانات نقدی عملیاتی، مخارج سرمایه ای، سرمایه در گردش، تقسیم سود و هزینه های تحقیق و توسعه در مدل های رگرسیونی کنترل شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی ۶ ساله بین سال های ۱۳۹۵ الی ۱۴۰۰ می باشد که براساس روش نمونه گیری حذف سیستماتیک تعداد ۱۷۱ شرکت و در مجموع ۱۰۲۶ سال-شرکت به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظرروش گردآوری داده ها در گروه پژوهش های توصیفی-پس رویدادی قرار دارد که برای بررسی فرضیه ها از مدل های رگرسیونی چندمتغیره بااستفاده از نرم افزار Eviews۸ و روش داده های پانلی (تابلویی)- اثرات ثابت بهره گرفته شد. ضمن اینکه به منظور بررسی اثر میانجی از آزمونسوبل-گودمن استفاده شد. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان می دهند که بین انعطاف پذیری مالی با اندازه و ارزش افزوده بازار شرکت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. هم چنین، بین اندازه شرکت و ارزش افزوده بازار شرکت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. در نهایت، اندازه شرکت دارای اثر میانجی بر رابطه بین انعطاف پذیری مالی و ارزش افزوده بازار شرکت است. در مجموع یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که انعطاف پذیری مالی می تواند بهبود ارزش افزوده شرکت ها هم به صورت مستقیم و هم با توجه به اثر میانجی اندازه شرکت ها شود.

Keywords:

انعطاف پذیری مالی , ارزش افزوده بازار , اندازه شرکت.