مهسان شهابی زاده - کارشناس ارشد مدیریت دولتی – گرایش توسعه منابع انسانی (دانشگاه آزاد اسلامی – واحد مشهد)

در گذشته که گونه های مختلف ارتباطات اندک و هنوز ارتباطات دیجیتال پا به عرضه ظهور نگذاشته بودند، رایج ترین ارتباطات رسمی ارتباطات مکتوب بود.در ارتباطات مکتوب روابط انسانی جنبه رسمی تری پیدا کرد اما برای حصول اطمینان از اینکه گیرنده ، پیام را به درستی دریافت کرده است امکان مشاهده بازخورد از سوی فرستنده وجود نداشت لذا فرستنده پیام دقت بیشتری می کرد و برای تثبیت و تعمیق پیام خود به وجه دقیق تری می اندیشید .با پیشرفت تکنولوژی؛ ارتباطات دیجیتال تا حد زیادی جایگزین ارتباطات مکتوب شدند؛ که از مزایای آن می توان افزایش سرعت و سهولت در کارها را نام برد. اما این سرعت و سهولت –به مثابه رهاورد تکنولوژی- به جای تعمیق و تفکر نشست و به مرور زمان ارتباطات انسانی را از معانی پیشین دور کردو همه چیز به مرور زمان در برابر سرعت ۵تحقق رنگ باخت. با توجه به این که نه می توان تکنولوژی را به کلی از روابط انسانی امروز دور کرد و نه می توان همه اختیارات انسانی را به دست او سپیرد مسئله این تحقیق جستن راه های گفتگو با تکنولوژی – به ویژه تکنولوژی ارتباطی- است.سئوالات :چگونه می توان تکنولوژی ارتباطی جدید را در مسیر توسعه فراگیر انسانی و علمی جامعه مدیریت کرد؟ چگونه می توان تکنولوژی های ارتباطی وارداتی را در بستر زیست بوم فرهنگی خود به کار بست؟این تحقیق به روش مطالعات توصیفی تحلیلی انجام شده و هدف آن معاصر سازی آورده های تکنولوژی ارتباطی جدید و روش گردآوری داده ها ، کتابخانه های اسنادی و ساختار آن نظری تجربی است.

ارتباطات مکتوب. اطلاعات . تکنولوژی. توسعه روابط انسانی