ارزیابی روش های درون یابی در تخمین سطح آب زمینی (مطالعه موردی: دشت سرخون)

آب زیرزمینی از مهم ترین منابع تامین آب می باشد و تعیین سطح آب زیرزمینی یکی از موارد مهم در مدیریت منابع آب است. با استفاده از روش­های درون­یابی می توان سطح آب زیرزمینی را در هر نقطه آبخوان تخمین زد. در این مطالعه، سه روش درون یابی شامل IDW، اسپیلاین، کریجینگ معمولی و زیر مدل های کروی و نمائی برای تعیین سطح آب زیرزمینی دشت سرخون استان هرمزگان مورد استفاده قرار گرفت. نتایج مقایسه روش­ها نشان داد که روش کریجینگ معمولی کروی با ریشه میانگین مربعات خطا (m ۲/۱۳= RMSE) و میانگین خطای مطلق (m۵/۸=MAE)، بهترین روش جهت درون­یابی سطح آب زیرزمینی دشت سرخون می باشد. روش وزن دهی معکوس فاصله IDW با کمترین R۲ و بیشترین RMSE و MAE نامناسب­ترین مدل درون­یابی سطح آب در دشت سرخون بود. با این حال تفاوت معنی­داری بین نتایج به دست آمده از چهار روش مورد بررسی مشاهده نشد. نتایج پهنه بندی سطح آب زیرزمینی دشت سرخون با استفاده از روش کریجینگ معمولی کروی نشان داد که سطح آب زیرزمینی در شرق دشت پایین تر از غرب آن می باشد.

Keywords:

سطح آب زیرزمینی , درون یابی , روش معکوس وزنی فاصله , اسپیلاین , کریجینگ