مهدی مهدوی خواه - دانشجو دکتری، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
حمید نیازمند - استاد، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

سیستم آبشیرین کن جذب سطحی از گرمای درحال هدر رفتن با سطح دمای پایین که در منابع انرژی تجدیدپذیر وجود دارد استفاده می کند. یک مدل عددی سه بعدی وابسته به زمان برای مدلسازی انتقال حرارت و جرم در بستر ماده جاذب جفت سیلیکاژل-آب توسعه داده شده و با نتایج تجربی اعتبارسنجی شده است. یکی از اجزای اصلی آبشیرین کن جذب سطحی اواپراتور است و در این مطالعه تاثیر ابعاد لوله اواپراتور که یک مبدل پوسته-لوله است بر نرخ کارآیی و آب تولیدی روزانه مخصوص (SDWP) به صورت عددی بررسی شده است. با توجه به نتایج بدست آمده از مدلسازی مشاهده شد نرخ کارآیی با افزایش زمان سیکل افزایش می یابد و به مقدار ۶۶/۰ میل می کند و نرخ این افزایش در طول لوله بزرگتر، کمتر است. مقدار SDWPبرای هر ابعاد اواپراتور دارای یک مقدار بهینه نسبت به زمان سیکل است که این مقدار ماکزیمم، با افزایش ابعاد اواپراتور افزایش می یابد. تاثیر افزایش طول لوله اواپراتور با افزایش طول لوله کاهش می یابد و مقدار بهینه با توجه به هزینه و فضای دردسترس انتخاب می شود. در نمونه مورد بررسی، مقدار SDWP با افزایش طول لوله اواپراتور از ۲متر به ۴متر ۱۱% افزایش می یابد در حالی که افزایش از ۴متر به ۸متر تنها ۶% در مقدار آب تولیدی تاثیر دارد.

اواپراتور, آب شیرین کن جذب سطحی, بهینه سازی, مدلسازی عددی