حسین اسحاقی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران
مرتضی سپه وند - استادیار، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران

طراحی آرایه های تنک که می توانند الگوهای تشعشعی مورد نظر را با حداقل تعداد عناصر ایجاد کنند، یک حوزه تحقیقاتی مورد علاقه است. مسئله سنتز آرایه های تنک را می توان با محدودیت های مناسب بر روی اندازه ی تعداد عضوهای فضای حل، یعنی نرم صفر وزن های عناصر آرایه مدلسازی کرد، اما چنین محدودیت غیرمحدبی، نیاز به حل مسئله چند جمله ای غیرتصادفی سخت دارد. ایده های جالبی برای آرام سازی محدودیت ذکر شده به صورت محدب پیشنهاد شده است. یک راه حل ممکن بر اساس حداقل سازی نرم یک است؛ الگوریتم استفاده شده در اینجا، ابتدا الگوی تشعشعی بهینه را با استفاده از بهینه سازی محدب تعیین می کند، سپس با استفاده از وزن دهی مجدد نرم یک، آرایه پراکنده را با حذف آن دسته از عناصری که وزن تقریبا صفر دارند، بدست آورده و موقعیت المان ها را به صورت بهینه مشخص می کند؛ در نتیجه با حل مشکل عدم تحدب مسئله، راه حل بهینه با زمان محاسباتی معقول ارائه می شود. هدف روش بهینه سازی ارائه شده، به حداقل رساندن تعداد عناصر، رعایت قیود مربوط به الزامات الگوی تشعشعی و کاهش زمان محاسبه است. این تحقیق در مطالعه موردی خود، توانسته با تنظیم پارامتر های مربوطه از جمله DRR، γ و ε، آرایه ۱۱×۱۱ (۱۲۱ عنصر) را به ۴۲ (با افزایش حداکثر سطح گلبرگ فرعی) و ۳۷ عنصر (با افزایش پهنای گلبرگ اصلی) تنک سازی کند.

آنتن آرایه ای, تنک سازی, بهینه سازی محدب, الگوی تشعشعی