ارزیابی امکان تدوین سیستم اولویت بندی طرح های عمرانی با استفاده از مهندسی ارزش

در کشـور ایران تعدد طرح های عمرا نی در دست اجرا و عدم تناسب حجم عملیاتی طرح ها با اعتبارات قابل تأمین و همچنین عـدم تخصـیص بودجـه متناسـب بـا شرایط اجرایی طرح ها، رکود طرح ها و ناکارآمدی منابع تخصیص یافته را به دنبال ذاشته است . تدویـن یـک سیسـتم فراگـیر سـنجش ارزش و اولویـت بـندی طرح ها جهت ایجاد توا زن بین منابع مالی و حجم عملیاتی پروژه ها، می تواند به عنوان راهکاری کارآمد جهت حل بسیاری از مشکلات در مرحله تعریف طرح و اختصاص منابع به طرح های دردست اجرا به حساب آید . مهندسـی ارزش روشـی اسـت کـه کـارآمدی خـود را در ابعـاد مخـتلف از مسـائل پیچـیده برنامه ریزی استر اتژیک گرفته تا تصـمیم گـیری هـای کوچـک نشـان داده اسـت . اتخاذ رویکردهای استراتژیک مهندسی ارزش، به دلیل امکان اعمال تغییرات مهم، می تواند ابزاری کارا برای تصمیم گیری های کلان باشد . هـدف ایـن مقالـه بررسـی امکـان پذیـری اسـتفاده از مـتدولوژی مهندسـی ارزش با رویکرد برنامه ریزی ارزش در بعد کلان برنامه ریزی طرح ها و به طور اخص اولویت بندی طرح های عمرانی، با هدف مصرف بهینه منابع ملی می باشد .