محمد مهدی لطیفی سید آبادی

مسئولیت مدنی به عنوان ضمانت اجرای حقوق مدنی نقش حساس و مهمی را در مطالبه و استیفای حقوق افراد ودر نتیجه تنظیم روابط اجتماعی وحقوقی باز می کند،بدون تصور وجود مسئولیت مدنی حق مفهوم واقعی و عینی خودرا از دست داده وجنبه فکری و ذهنی به خود می گیرد. دگماتیسم،عبارت است از روش اندیشه گری غیرانتقادی، غیرتاریخی و متافیزیکی، که بر بنیاد باورهای جزمی روایت شده، یعنی نظرات، برهان ها و باورها استوار است، باورهای ثابت را بمثابه حقایق همیشه همان و همه جا درست، می انگارد بی این که آن ها را در روندهای تاریخی شناخته شده مورد آزمون و آزمایش قرار دهد. دراین مقاله به بررسی نقش دگماتیسم در ایجاد مسئولیت مدنی مطابق اصول و فروع قانون نویسی کنونی ایران پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که قوانین در حالت کلی، حق را از حالت بالقوه به صورت بالفعل در آورده و آن را به طورملموس در اختیار صاحبان حق قرار می دهد قواعد و مقررات موجود در نظام حقوقی کشورها واز جمله کشور ما می باشد که در چهارچوب و قوانین مختلف گنجانده شده است. مع الوصف نگارنده به بررسی تفکری که مبنای ایجاد مسئولیت مدنی را باورها ، برهان ها و نظراتی ثابت میداند که به مثابه حقایق همیشه وهمه جا درست می باشد پرداخته است

مسئولیت مدنی، دگماتیسم،کیفر و جزا، قانون ، قانون نویسی