آیا طی همه گیری کووید۱۹، برندگرایی، برندسازی کارفرما، و برندسازی داخلی بر جذب و استخدام تاثیر گذاشتند؟

طی بیست و پنج سال گذشته، برندسازی کارفرما موضوعی بوده است که توجه فزایندهای را در میان پژوهشگران و کارگزاران مدیریت منابع انسانی به خود جلب کرده است. با وجود این، پژوهش های بسیار محدودی به بررسی پیوند میان برندسازی کافرما و عملکرد مدیریت منابع انسانی پرداخته اند. برای پر کردن این خلا، در این مطالعه ما بررسی کردیم که چگونه گرایش به برندسازی کارفرما (یا برندسازی گرایی کارفرما) بر پیامدهای جذب و استخدام طی همه گیری کووید ۱۹ تاثیر می گذارد. افزون بر این، ما مفاهیم برندگرایی و برندسازی داخلی را در هم آمیختیم تا به طور تجربی تاثیرشان بر ایجاد گرایش به برندسازی کارفرما تشریح کنیم. بر پایه ی داده های مقطعی گردآوری شده از ۲۳۳ شرکت فعال در بازار کار، ما روابط مثبتی میان برندگرایی و گرایش به برندسازی کارفرما، و میان گرایش به برندسازی کارفرما و برنامه های برندسازی کارفرما که به شکل مثبتی با پیامدهای جذب و استخدام مرتبط هستند، یافتیم. با وجود این، تاثیر تعدیل کننده ی برندسازی داخلی منفی بود. ما همچنین تاثیرات تعدیل کننده ی کووید ۱۹ در رابطه ی میان گرایش به برندسازی کارفرما، برنامه های برندسازی کارفرما، و پیامدهای جذب و استخدام را یافتیم.

Keywords:

برندسازی کارفرما , برندگرایی , برندسازی داخلی , جذب و استخدام , همه گیری کووید ۱۹