سعید احمدیان - کارشناس ارشد، دانشکده مهندسی مواد ، دانشکده مهندسی ، دانشگاه فردوسی
ابوالفضل رضایی بزاز - استادیار، دانشکده مهندسی مواد ، دانشکده مهندسی ، دانشگاه فردوسی مشه
رامین ظهیری - کارشناس ، دانشکده مهندسی مواد ، دانشکده مهندسی ، دانشگاه فردوسی مشهد
شادی رمضان زاده نقندر - کارشناس ، دانشکده مهندسی مواد ، دانشکده مهندسی ، دانشگاه فردوسی مشهد

در تحقیق حاضر پایداری حرارتی آلیاژ آلومینیوم 1100 ساخته شده توسط فرآیندهای نورد تجمعی (ARB) و آهنگری چند محوره (MAF) مورد بررسی قرار گرفته و با هم مقایسه شده است. میزان کرنش اعمالی در هر پاس برای هر دو فرآیند یکسان و برابر با 0/8 می باشد . نمونه ها پس از 4 پاس (3/2=ε) تحت عملیات آنیل در دماهای مختلف قرار گرفتند.نتایج نشان می دهد که تبلور مجدد در نمونه های ریزساختار آلومینیومی از دمای 200 درجه سانتیگراد مشاهده می شود. مقدار انرژی فعالسازی تبلور مجدد آلیاژ آلومینیوم 1100 در فرایندهای نورد تجمعی و آهنگری چند محوره با استفاده از مدل اصلاح شده JMAk-Microhardness به ترتیب 111kJ/mol و 98kJ/mol محاسبه شده است.مقدار انرژی فعالسازی مواد بسیار ریزدانه تولید شده به روش تغییر شکل مومسان شدید (SPD) کمتر از نتایج گزارش شده از روش های دیگر می باشد. که دلیل این اختلاف را می توان به ساختار غیر تعادلی مرزدانه ها در مواد UFG و مقدار بالای انرژی ذخیره شده در آن نسبت داد.

آلومینیوم ، نورد تجمعی ، آهنگری چند محوره ، پایداری حرارتی ، انرژی فعالسازی