ارزیابی تاب آوری شهری در برابر زلزله (مطالعه موردی: شهر کیاکلا

زلزله یکی از مهم ترین بلایای طبیعی است که شهرها و سکونت گاه های انسانی را تهدید می کند. رویکرد تاب آوری، در برابر زلزله به عنوان رویکردی نوین بر کاهش آسیب پذیری بافت ها از زلزله و ایجاد زمینه های لازم برای بازیابی شهرها پس از زلزله مطرح گشته است. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی میزان تاب آوری محلات شهر کیاکلا در برابر زلزله و جامعه آماری این تحقیق خانوارهای ساکن در محلات مختلف کیاکلا است. برای سنجش تاب آوری از بین خانوارهای ساکن در محلات نمونه، با استفاده از فرمول کوکران ۳۶۶ خانوار به صورت تصادفی در میان جامعه آماری مورد مطالعه توزیع شد. برای حصول به اهداف تحقیق از روش های اسنادی و میدانی با تاکید برتکمیل پرسشنامه توسط خانوارهای نمونه استفاده شد. پس از جمع آوری داده ها و اطلاعات میدانی اقدام به تحلیل آنها در محیط نرم افزار SPSS گردیده است و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری مبتنی بر آزمون تی تک نمونه، آزمون واریانس یک طرفه و آزمون فریدمن استفاد شد. برای تولید نقشه از نرم افزار GIS استفاده شده است.به منظور بررسی وضعیت محلات هشت گانه شهر کیاکلا برای رتبه بندی از مدلAHP و برای به دست آوردن وزن نهایی هر یک از معیار ها و شاخص ها از مدل TOPSIS استفاده شده است که نتایج نشان می دهد که در بین ابعاد مختلف تاب آوری شهری در محلات ۸ گانه شهر کیاکلا، محله جدیدالسلام از تاب آوری بیشتری نسبت به محلات دیگر برخوردار است.

Keywords:

تاب آوری شهری , زلزله , سیستم اطلاعات جغرافیایی , کیاکلا