سیستم تراستی پالئوژن در رشته کوه های شرق ایران

رشته کوه های شرق ایران، کمربندی با طولی بالغ بر ۹۰۰ کیلومتر و عرض متوسط ۲۰۰ کیلومتر، با راستای شمالی جنوبی، عمدتا شامل سنگ های سنوزوئیک در بین بلوک های قاره ای قدیمی تر مشتق شده از گندوانا، افغان در شرق و لوت در غرب گسترش یافته است. طبقه بندی جدید واحدهای رشته کوه های شرق ایران شامل واحدهای تکتونو-استراتیگرافی کمتر شناخته شده ای است که در قلمرو جنوبی این زون وجود دارند. این واحدها توسط مجموعه ای از گسل های تراستی که اغلب به موازات همدیگر قرار دارند از هم دیگر تفکیک می شود. در این تحقیق از ان ها با عنوان سیستم تراستی پالئوژن نام برده می شوند. این تراست ها مجموعه ای از ورقه های تراستی را تفکیک می نمایند که قبل از چرخش بلوک لوت در فرورانش رو به شمال نئوتتیس به زیر بلوک لوت و افغان اضافه شده اند و سپس با باز و بسته شدن اقیانوس سیستان در حین چرخش بلوک لوت، گوه های افزاینده و اعضای دیگر که راستای شرقی- غربی داشته اند شروع به خم شدن در بین فضای دو بلوک و تشکیل اروکلین نموده اند. حین این خمش واحدها در کنار همدیگر لغزیده و تراست های مرزی که گوه های افزاینده را از هم جدا می نمودند حرکت به سمت مرکز هسته اروکلین را تجربه نموده اند.

Keywords:

سیستم تراستی , رشته کوه های شرق ایران , اروکلین