هدی شیردره - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه بوعلی سینا
مهرداد براتی - عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلی سینا

منطقه ی دینگله کهریز در ۱۵ کیلومتری شرق شهر همدان و در زون ساختاری سنندج - سیرجان قرار دارد. در این منطقه ۵ معدن و چندین برونزدگی تراورتن وجود دارد. از نظر سنی این رسوبات به سازند قم تعلق داشته و تحت تاثیر فعالیت تکتونیکی قرار دارند. معدن دینگله کهریز۵ در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت، این معدن حداقل دارای ۶ نوع تراورتن میباشد که به روش سیم برش الماسه و پارس و گوه با سینه کارهایی در جهات مختلف برداشت میگردد. بلوکها ابعاد متفاوتی داشته، مینیمم ضخامت هر بلوک ۱/۲۰ تا ۱/۵۰ میباشد و هر بلوک پس از بریده شدن از سینه کار به چند قواره با ابعاد بین ۱ تا ۳ متر و وزن بیش از ۱۰ تن بریده میشوند. باطله در این معدن همان ماده معدنی است که عمدتا در روی ماده معدنی بوده ولی میتواند همراه آن نیز باشد، با ابعاد و وزن مشابه در هر قواره.حجم کلی باطله ها متفاوت است ولی نسبت باطله به ماده معدنی در این معدن به طور متوسط ۳ به ۱ میباشد که در برخی مواقع تا ۵ به ۱ نیز میرسد، لذا باطله ها مشکل اصلی زیست محیطی در این معدن شناخته شدهاند. وزن و حجم زیاد این باطله ها جابجایی آنها را بسیار مشکل و هزینهبر کرده و برای جابجایی آنها نیاز به ماشین آلات گرانقیمت و سنگین وزن میباشد. وسعت زیادی از زمین های اطراف صرف دپوی این باطله ها گردیده که منظره ناخوشایندی ایجاد کرده است. هرگونه تغییر دپوی باطله ها نیاز به صرف هزینه و انرژی زیادی دارد. آلودگی صوتی دیگر آلودگی این معدن است که رفع آن توسط گوشی توصیه شده است که باتوجه به گرمی هوا و نیز جنس و وزن و شکل گوشیها تمایل به استفاده از آنها ناچیز است .

تراورتن، دینگله کهریز، باطله، حجم و وزن زیاد، آلودگی صوتی