شهرام پاشائی - کارشناسی ارشد امور فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

حکمروایی خوب در واقع رهیافتی تطبیقی در برنامه ریزی و مدیریت منابع در قلمرو سرزمین(کشور، منطقه، شهر، روستا، و مانند اینها) برای دستیابی به توسعه پایدار به شمار می آید که از طریق رفتار و قاعده مند و نهادینه شدن پاسخگویی، مشارکت مردمی، شفافیت، قانونمندی، مسئولیت پذیری، اجماع و مانند اینها دست یافتنی است. افزایش تعداد شهرها و توسعه کالبدی سریع آنها و به تبع آن ازدیاد مسائل و معضلاتی مانند کمبود مسکن و گسترش اسکان غیر رسمی، افزایش نابرابری های اجتماعی، کیفیت پایین خدمات شهری، دسترسی محدود جمعیت و بخصوص اقشار فقیر شهری به تاسیسات زیربنایی شهری و... توجه جدی به مدیریت شهری را ضروری ساخته و آنرا به یکی از مفاهیم کانونی مطالعات شهری تبدیل کرده است. در سال های اخیر در کلانشهر تهران مدیریت شهری در قالب تشکیل و حمایت از فعالیت شورایاری های محلات، اقدامات خوبی در زمینه استفاده از ظرفیت مشارکت و همکاری شهروندان و توجه به اولویت ها و نیازهای محلی با توجه به جایگاه ویژه محلات در سازماندهی و شکل دهی امور شهری، انجام داده که اجرای -طرح مدیریت محله- در این راستا بوده است. هدف این پژوهش برنامه ریزی تحقق توسعه پایدار در شهرداریها می باشد. و می توان گفت نحوه مدیریت شهری می تواند در پایداری محلات تاثیر گذار باشد. در حال حاضر رویکردی که به عنوان اثر بخش ترین، کم هزینه ترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت شهری معرفی می شود «حکمروایی خوب شهری» می باشد.

واژه کلیدی: برنامه ریزی، توسعه شهرها