یاور ذوالفقاری - کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور واحد بیجار

هدف پژوهش حاضر، تعیین اراضی مناسب برای امکانسنجی الحاق دو شهر قروه و سریش آباد به یکدیگر است. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است همچنین از روش های ارزیابی چند معیاره مبتنی بر تحلیل سلسله مراتبی برای تولید و تجزیه و تحلیل نقشه ها و لایه های مختلف کاربری اراضی استفاده شده است. طی این فرآیند ابتدا شاخص های طبیعی و انسانی مورد نیاز و تاثیرگذار در قالب عوامل طبیعی و عوامل انسانی ، تهیه و مورد استفاده قرار گرفته اند و در نهایت نقشه نهایی اراضی مناسب توسعه بر اساس مدل سلسله مراتبی تولید شده است. بر اساس یافته های تحقیق، از کل مساحت ۵۰ کیلومتر مربع بین این دو شهر که مورد مطالعه تحقیق حاضر می باشد حدود ۷.۲ درصد اراضی مناسب و نسبتا مناسب برای الحاق دو شهر قروه و سریش آباد را تشکیل می دهند. همچنین از نظر توزیع مکانی اراضی مناسب توسعه بیشتر در قسمتهای شمال، شمال غرب شهر قروه قرار گرفته اند و این اراضی از موقعیت بهتری برای الحاق این دو شهر به هم نسبت به سایر بخش ها برخوردار هستند و جهات دیگر، با داشتن محدودیت های طبیعی و مصنوعی، فاقد کارآیی لازم برای الحاق این دو شهر به هم هستند.

قروه /سریش آباد/الحاق/توسعه شهر/آمایش سرزمین