ثریا جواهری - دانشجوی کارشناسی ادبیات نمایشی، دانشگاه معماری و هنر پارس، تهران، ایران.
نریمان امینیان - دانشجوی دکتری فلسفه هنر، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شاهرود، ایران.

اشکال مختلف نمایش در ایران، به واسطه ی ویژگی های منحصربه فردشان از زوایای گوناگونی امکان بررسی دارند. دراین میان تعزیه، از شناخته شده ترین نمایش های ایرانی، جنبه های شاخصی دارد که دامنه ی پژوهشی گسترده ای را فراهم می سازد. از مهمترین ویژگی هایی که کمتر به آن پرداخته شده حضور پررنگ و فعال کودکان در این نمایش است. بررسی این حضور ابعاد متنوعی دارد؛ تعریف کودک در تعزیه، جایگاه کودکان در متون مختلف تعزیه، انواع نقش هایی که کودکان می توانند بپذیرند، شباهت ها و تفاوت های اجرای آن ها با دیگر شبیه خوانان، عناصری که می توانند پیونددهنده ی حضور کودکان و مفهوم «هنر مقدس» در این نوع از نمایش شوند و نمادهای مرتبط با حضور آن ها تنها بخشی از مواردیاند که می توان به آنها پرداخت. این پژوهش سعی بر آن داشته تا با توجه به پیشینه ی پژوهشی موجود در ارتباط با تعزیه، جایگاه کودکان و نمادهای مرتبط با آن ها در این نمایش را به روش توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار دهد و ارتباط بین این حضور و هنر مقدس را تحلیل کند. برای تحقق این امر به منابع کتابخانه ای مراجعه شده و اطلاعات به دست آمده، به روش کیفی تجزیه و تحلیل شده اند. تجربه ی حضور کودکان در تعزیه می تواند زمینه ساز فرصت های نمایشی جدیدی باشد که در پایان مقاله به این پیشنهادات پژوهشی پرداخته شده است.

تعزیه، شبیه خوانی، کودک، بچه خوان، هنر مقدس