هادی فرهادیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معدن، دانشکده مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
همایون کتیبه - استادیار دانشکده مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران
جعفر حسن پور - موسسه مهندسین مشاور ساحل
علی عالی انوری - دانشجوی دکتری مهندسی معدن، دانشکده مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

در این مقاله با استفاده از روش SGR ، با در نظر گرفتن پارامترهایی نظیر فراوانی درزه ها، بازشدگیدرزه ها، شیستوزیته، زونهای خرد شده و گسله، کارستیفیکاسیون، موقعیت تونل نسبت به سطحایستایی یا پیزومتریک، نفوذپذیری خاک و میزان بارش منطقه، ۱۱ کیلومتر )کیلومتر ۳ تا (۱۴ ازتونل انتقال آب امیرکبیر از نقطه نظر خطر نشت آب زیرزمینی مورد بررسی و رده بندی کم ی وکیفی قرار گرفته است. روش SGR روش جدیدی است که به کمک آن میتوان مقاطع مختلف یکتونل را از دیدگاه خطر نشت و هجوم آب زیرزمینی به ۶ رده، از بی خطر تا شدیدا خطرناک و بحرانی،تقسیم بندی نمود. بر طبق این طبقه بندی بیش از ۶۰ درصد از مسیر تونل امیرکبیر در رده بی خطرقرار گرفته است که با نتایج حاصل از معادلات تحلیلی که مقدار جریانی در حدود ۰.۰۲۶ لیتر برثانیه بر متر را نشان میدهد همخوانی دارد. از سوی دیگر بر طبق روش SGR در حدود ۵ درصد ازتونل در منطقه بحرانی قرار گرفته است که عمدتا منطبق بر مناطق گسله و زون خرد شده است کهبرطبق نتایج حاصل از معادلات تحلیلی مقدار جریانی در حدود ۰.۴۶ لیتر بر ثانیه بر متر خواهدداشت.

تونل امیرکبیر، آب زیرزمینی، معادلات تحلیلی، نشت، SGR