محمدتقی نظرپور - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت پروژه و ساخت دانشگاه شهید بهشتی
یوشع شاملو - دانشیار دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی

یکی از موثرترین زیرساختهای شبکه حمل و نقل هر کشور، راه ها و جاده ها هستند که نقش پررنگ و گسترده ای در جابجایی و انتقال بار و مسافر ایفا مینمایند. از اینرو در راستای افزایش پایداری محیط زیست، بهره گیری و توجه ویژه به امکانات و ماشین آلات مدرن حین ساخت و ساز جادهای حائز اهمیت خواهد بود. در این مقاله ابتدا با مروری بر پیشینه و ادبیات موضوعی پروژه های ساخت جاده و بزرگراه ها، به تفکیک و شناسایی انواع مسیرها از نظر ساختاری پرداخته میشود و سپس تلاش شده با نگاه جزء به کل، با توجه به توسعه پایدار و بررسی عوامل زیستی، از طریق نسبتهای آلایندگی ماشین آلات راهسازی و آسفالت ریزی و همچنین ضریب انتشار کربن آنها در طول ساخت یک پروژه و بررسی هر مقطع آن که شامل مهندسی زیربنا، مهندسی روسازی، مهندسی پل و مهندسی تونل میباشد در مراحل مختلف، میزان آلایندگی ماشین آلات را در نمونه ای محاسبه گردد تا بتوان با تجزیه و تحلیل، در جهت کنترل و کاهش میزان آلایندگیهای ساخت و ساز قدم برداشت و رویکردی اتخاذ نمود که پروژه به یک وضعیت برد-برد بین توسعه اقتصادی و اجتماعی و حفاظت زیست محیطی دست یابد که نتیجتا با توجه به نمونه بررسی شده باید توجه بیشتری در قسمت ساخت و ساز بستر راه ها و همچنین ارتقاء تجهیزات راهسازی نمود تا بتوان میزان آلاینده های حاصل از پروژه را کاهش داد.

ماشین آلات عمرانی، ساخت و ساز راه، آلاینده، آسفالت