زینب رفتنی امیری - ۱ دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
سیده خدیجه حسینی - ۲ دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آیت الله آملی
علی معتمدزادگان - ۱ دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

ژلاتین پوست ماهی یکی از بیو­پلیمرهایی است که فیلم­هایی با خواص و ظاهر مناسب تشکیل می­دهد.  ژلاتین پوست ماهی از پوست ماهی کپور سر­گنده (Hypophthalmichthys nobilis) استخراج شد. هدف از این مطالعه تعیین ویژگی­های حلالیت، قابلیت دوخت­پذیری و کدورت فیلم­های ژلاتینی پوست ماهی کپور سر­گنده می­باشد. فیلم­ها از اختلاط ۳ گرم ژلاتین، ۱۰ درصد گلیسرول و۱۰-۰ درصد سوربیتول بر پایه ژلاتین در ۱۰۰ میلی­لیتر آب مقطر )نمونه­های ,B C،D ،E ، F) و تیمار فاقد گلیسرول و سوربیتول (نمونه A) تهیه شدند. نمونه­ها، قبل از انجام آزمون در دمای C˚۲۵ و رطوبت نسبی۳± ۷۵ درصد به مدت ۲ روز مشروط شدند با افزایش سطح سوربیتول، ازدیاد طول تا نقطه پارگی فیلم­های دوخته شده افزایش یافت. می­توان علت این پدیده را به حرکت زنجیره­های ماتریکس نسبت داد. نتایج نشان داد که با افزایش مقادیر سوربیتول حلالیت در آب افزایش، مقاومت کششی، مدول الاستیک و کدورت فیلم­ها کاهش معنی­داری یافتند. کم­ترین و بیش­ترین مقدار حلالیت در فیلم­ های حاوی ۵/۲ و ۱۰ درصد سوربیتول بر پایه ژلاتین مشاهده شد. تمام نمونه­های حاوی نرم­کننده قابلیت دوخت حرارتی داشتند.    

حلالیت, کدورت, فیلم ژلاتین, قابلیت دوخت­ حرارتی