مانی منتظری - کارشناس ارشد مهندسی متالورژی و مواد، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه ت
چنگیز دهقانیان - استاد دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه
علی برادران گورانی - کارشناس ارشد مهندسی متالورژی و مواد، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه ت

پوششهای بیوسرامیکی حاوی تیتانیای متخلخل در کنار سطح پوشیده از هیدروکسی آپاتیت باعث افزایش چشمگیر مقاومت به خوردگی و زیست سازگاری آلیاژهای تیتانیم میشود. در این تحقیق ابتدا از فرآیند اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی (PEO) در زمانها و ولتاژهای مختلف جهت ایجاد تیتانیای حاوی کلسیم و فسفر روی آلیاژ Ti-6Al-4V استفاده شد. سپس نمونه بهینه، در زمانهای مختلف مورد عملیات هیدروترمال قرار گرفت، تا کریستالهای هیدروکسی آپاتیت در تخلخلهای تیتانیا جوانه زند. مورفولوژی و سطح مقطع پوششها توسط میکروسکوپی الکترونی روبشی، ترکیب شیمیایی توسط آنالیز پراش اشعه ایکس، توپوگرافی توسط میکروسکوپی نیروی اتمی و سختی توسط نانوسختی سنجی تعیین شدند. همچنین رفتار خوردگی پوششها توسط آزمایشهای پلاریزاسیون و طیفنگاری امپدانس الکتروشیمیایی مورد مطالعه قرار گرفت. بررسیها نشان داد، عملیات هیدروترمال روی نمونه بهینه، به تشکیل فاز کریستالی هیدروکسی آپاتیت روی تخلخلهای تیتانیا منجر میشود. کریستالهای ایجاد شده دارای شکل کلوخهای و ابعاد نانومتری هستند. همچنین پوششهای ایجاد شده مقاومت به خوردگی زیرلایه تیتانیمی را در محیط شبیهسازی شده بدن به مقدار قابل توجهی افزایش میدهند.

اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی، عملیات هیدروترمال، Ti-6Al-4V ، هیدروکسی آپاتیت، خواص خوردگی، میکروسکوپی نیروی اتمی، نانوسختی سنجی