سانازالسادات جعفری - دانشجوی دکتری، گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
مسعود زمانی - استادیار، گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران؛ گروه حقوق عمومی و حقوق بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه شیراز، ایران
امیر مقامی - استادیار، دانشکده حقوق، علوم سیاسی و تاریخ، دانشگاه یزد، ایران

برده داری از قدیمی ترین اشکال نقض شان و کرامت انسانی است. وفق تعریف ارائه شده در کنوانسیون برده داری (۱۹۲۶)، برده داری، وضعیت یا شرایط کسی است که اختیارات ناشی از حق مالکیت، کلا یا جزئا علیه او اعمال می شود و «برده» کسی است که در این حالت یا وضعیت قرار دارد. علی رغم ممنوعیت برده داری، امروزه شاهد شکل نوینی از برده داری، تحت عنوان برده داری جنسی هستیم. اساسنامه دیوان کیفری بین المللی نیز برای اولین بار برده داری جنسی را به عنوان جنایت علیه بشریت و جنایت جنگی شناسایی کرده است. هدف از این مقاله بررسی رویه غنی برجای مانده از رویه دادگاه ویژه سیرالئون در شناسایی و ارائه تعریف و عناصر جرم برده داری جنسی برای اولین بار در عرصه محاکم کیفری بین المللی است. در این مقاله با روش تحلیلی- توصیفی با مرور اجمالی سیر جرم انگاری برده داری جنسی، به بررسی رویکرد دادگاه ویژه سیرالئون در شناسایی برده داری جنسی به عنوان جنایت علیه بشریت خواهیم پرداخت.

برده داری, جرم انگاری, جنایت علیه بشریت, خشونت جنسی, محاکم کیفری بین المللی