تاثیر مواجهه زودرس توسط همتا بر عملکرد بالینی دانشجویان ترم یک پرستاری

مقدمه: آموزش بالینی قلب آموزش پرستاری می باشد. یکی از چالش های آموزش بالینی، واضح نبودن ارتباط بین دروس تئوری و بالین بیمار می باشد. از سوی دیگر آموزش براساس شیوه همتا می تواند یک وسیله کمک کننده در آموزش مهارت های بالینی باشد لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مواجهه زودرس توسط همتا بر عملکرد بالینی دانشجویان پرستاری ترم یک اجرا شد. روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی ۲۸ نفر از دانشجویان پرستاری ترم یک دانشکده علوم پزشکی ایران شهر واجد شرایط انتخاب و با گمارش تصادفی به دو گروه آموزش توسط مربی و همتا تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها چک لیست مهارت عملکرد بالینی بود که با مشاهده قبل و بعد از آموزش تکمیل گردید. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون کای اسکوئر، تی مستقل وتی زوج استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که دانشجویان دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک نظیر سن و جنس و معدل دیپلم تفاوت معنی داری نداشتند (۰۵/۰ > P). همچنین نتایج آزمون تی مستقل نشان داد دانشجویانی که توسط همتا آموزش داده شده بودند نمرات بالاتری در عملکردهای آموزش داده شده در واحد مهارت های بالینی و بیمارستان نسبت به دانشجویانی که توسط مربی آموزش دیده بودند کسب کردند (۰۵/۰ < P). نتیجه گیری: مواجهه کردن دانشجویان با محیط بالینی واقعی منجر می شود دانشجویان دیدگاه بهتری نسبت به حرفه پرستاری بدست می آورند. در صورتی که این تجربه توسط همتا صورت گیرد منجر به ارتقاء سطح آموزش بالینی آن ها خواهد شد.

Keywords:

peer teaching , clinical education , early exposure , nursing students , آموزش همتا , آموزش بالینی , مواجهه زودرس , دانشجوی پرستاری