سما سادات - Educational Psychology, educational sciences group, educational sciences and psychology faculty, Tabriz University, Tabriz, Iran.
محمد ستایشی اظهری - department, Faculty of Human Sciences, Islamic Azad University, Qom, Iran.

مقدمه: هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه ای سرزندگی تحصیلی و شوخ طبعی در رابطه میان هیجانهای تحصیلی و درگیری تحصیلی بود. روش: نمونه پژوهش شامل ۳۳۲ نفر از دانشجویان تحصیلات تکمیلی و ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه درگیری تحصیلی (ریو،۲۰۱۳)، مقیاس هیجان امید (پکران و دیگران،۲۰۰۲)، پرسشنامه کنجکاوی (کاشدان وهمکاران،۲۰۰۹)، پرسشنامه همدلی (وسن و دیگران،۲۰۱۵)، پرسشنامه شوخ طبعی (مارتین،۲۰۰۱)، و پرسشنامه سرزندگی تحصیلی(مارتین و مارش،۲۰۰۶) بود. یافته ها: یافته ها نشان داد تمامی روابط بجز خرده مقیاس رفتاری با شوخ طبعی، درگیری تحصیلی با شوخ طبعی و امید به یادگیری با شوخ طبعی معنادار هستند. تمامی ضرایب مسیر بجز مسیر شوخ طبعی به درگیری تحصیلی معنادار هستند، بنابراین این مسیر از مدل مفهومی حذف شد و مسیر شوخ طبعی به سرزندگی تحصیلی اضافه گردید و مدل دوباره برازش شد. در مسیر غیر مستقیم اول سرزندگی تحصیلی نقش میانجیگر معناداری را در رابطه بین هیجان و درگیری تحصیلی دارد. شوخ طبعی نیز نقش میانجیگر معناداری را در بین رابطه هیجان و سرزندگی تحصیلی دارد. همچنین سرزندگی تحصیلی در رابطه بین شوخ طبعی و سرزندگی تحصیلی نقش میانجیگری را دارد. نتیجه گیری: هرساله دانشجویان جدیدی در دانشگاه ها پذیرش و دانشجویان دیگری فارغ التحصیل می شوند که در این چرخه مستمر، توجه به کیفیت آموزشی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. دانشگاه ها هرساله دانشجویانی را در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری تخصصی پذیرا هستند که توجه به عوامل اثرگذار بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی آن ها می تواند باعث ارتقا و پیشرفت بیشتر در دانشگاه ها شود.

Academic Engagement, Academic Emotions, Academic Buoyancy, Humor, درگیری تحصیلی, هیجانهای تحصیلی, سرزندگی تحصیلی, شوخ طبعی