علی صادقی - استادیار گروه علوم انسانی، دانشگاه فرهنگیان، تهران.
مریم لگزیان - دبیر آموزش وپرورش ناحیه ۱ شهرری

وقوع تحولات گسترده در ابعاد سیاسی، اقتصادی، زیست محیطی و نظامی در جهان سبب شده است که آموزش علوم زمین از جمله آموزش جغرافیا و زمین­شناسی از اهمیت والایی برای برنامه­ریزان و دانش­آموزان برخوردار گردد. از آن جایی که «بازدیدهای میدانی» دانش­آموزان را از فضای بسته و یکنواخت کلاس به طبیعت منتقل می­کند و ضمن تعامل مستقیم دانش­آموزان با پدیده­های طبیعی، مشارکت و پژوهش فعال دانش آموزان را در حین تدریس به همراه دارد؛ شیوه آموزشی بسیار جذاب و کارآمد محسوب می­شود. در این شیوه آموزشی، چون دانش­آموزان  با راهنمایی معلم و آموخته­های قبلی خود به مشاهده مستقیم و تعامل بی­واسطه با پدیده­های طبیعت می­پردازند؛ بنابراین یادگیری آن نیز بسیار عمیق­تر و دائمی­تر است. پژوهش حاضر که با روش توصیفی- تحلیلی و با بهره­گیری از منابع مختلف کتابخانه­ای تدوین شده است، حاکی از آن است که اگر در آموزش جغرافیا و علوم زمین، بازدید میدانی با رعایت اصول علمی انجام شود، ضمن توسعه مهارت­های یاددهی- یادگیری و بهبود کیفیت تدریس، مشارکت فعال فراگیران را به دنبال داشته و با تحقق اهداف بلندمدت آموزشی، زمینه آموزش پایدار و کارآمد این رشته را به همراه خواهد داشت.  

آموزش, جغرافیا, علوم زمین, بازدید میدانی, مشارکت