حسین ایلانلو - دانشجوی دکتری دانشگاه خوارزمی، دانشکده روانشناسی وعلوم تربیتی، تهران، ایران.
علی دلاور - استاد گروه سنجش و اندازه گیری دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده روانشناسی وعلوم تربیتی، تهران، ایران.
آسیه شریعتمدار - استادیار گروه مشاوره دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده روانشناسی وعلوم تربیتی، تهران، ایران.
صدیقه احمدی - استادیار گروه مشاوره دانشگاه خوارزمی، دانشکده روانشناسی وعلوم تربیتی، تهران، ایران.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش رویکرد وجودی بر کیفیت زندگی و رضایت شغلی معلمان دوره متوسطه اول انجام شد. این مطالعه با روش نیمه ازمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی معلمان مقطع متوسطه اول شهرستان تاکستان در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ بود که تعداد آنها۴۰۰ نفر بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه آزمایش وگواه جایگذاری شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی– فرم کوتاه (WHOQOL-BREF) و رضایت شغلی بری فیلدوروث استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کوو اریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد اموزش رویکرد وجودی بر افزایش کیفیت زندگی معلمان تاثیر معناداری دارد(p<۰.۰۰۱). . همچنین نتایج نشان داد اموزش رویکرد وجودی بر افزایش رضایت شغلی معلمان تاثیرمعناداری دارد(p<۰.۰۰۱). بنابراین می توان گفت آموزش رویکرد وجودی در افزایش کیفیت زندگی و رضایت شغلی معلمان موثر بوده است.

رویکرد وجودی, کیفیت زندگی, رضایت شغلی