عبدالرسول قادری - استادیار دانشگاه فرهنگیان, ایران.
محمد مزیدی - دانشیار دانشگاه شیراز, ایران.

در عصر حاضر، همانند اعصار گذشته، به جایگاه معلم در عرصه تعلیم و تربیت تاکید زیادی میشود. در سیستم های آموزشی، افراد زیادی مشغول به کارند اما، نقش معلمان از دیگر افراد بسیار برجسته تر می نماید چنان که بخش مهمی از اوقات را دانش آموزان در مدرسه زیر نظر آنها سپری می شود و عوامل دیگر فراهم آورنده زمینه برای فعالیت معلم ها می باشد از این رو بسیاری از دانش آموختگان نظام آموزشی سنتی و جدید شکل گیری شخصیت خود را مرهون معلمان خود می دانند.در همین راستا، ویژگیهایی گوناگونی را نیز برای معلم برشمردهاند که از میان آنها داشتن روحیهی علمی از مهمترین ویژگیها ذکر میشود. این مقاله با ذکر ویژگیهای روحیهی علمی، به ذکر آثار این روحیه در عرصهی تعلیم و تربیت و کاستی آن پرداخته و با ارائهی مفهومی تحت عنوان روحیه معلمی به نسبتهای ممکن مواجههی این مفهوم با مفهوم روحیهی علمی، بپردازد. این پژوهش از نوع کیفی است و روش آن توصیفی-تحلیلی است. یافتهها نشان میدهد که توجه به پرورش روحیهی معلمی در تربیت معلم اعم بر پرورش روحیهی علمی است. در پایان، با ارائهی رویکردی مناسب برای تربیت معلم، پرورش روحیهی معلمی یا مربیگری با استعلای روحیه علمی نتیجهگیری و پیشنهاد شده است.

تعلیم و تربیت, روحیه ی علمی, روحیه ی معلمی