عباسعلی رهبر - دانشیار علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

مساله­های سیاسی که در ارتباط با امر بی­نظمی اجتماعی-سیاسی تبین می­شود ناظر به ادراکات عمومی برای شرایط منفی، شایع و قابل تغییر تلقی می­گردد که با ارزش­های شمار مهمی از مردم مغایرت دارد و معتقدند باید برای تغییر آن وضعیت اقدام کنند. با توجه به اهمیت مساله­شناسی اجتماعی–سیاسی در استمرار و کارآمدی یک نظام اجتماعی–سیاسی، هدف اصلی مقاله حاضر شناخت مدل نظام­مند اهم مسائل سیاسی دولت جمهوری اسلامی ایران با رویکرد جامعه­شناسی سیاسی است. لذا در جواب به سوال اصلی چیستی اهم مسائل سیاسی دولت (به مثابه حکومت ) جمهوری اسلامی ایران، سعی شده تا با چارچوب مفهومی آنومی  اجتماعی–سیاسی  و ادراکات ذهنی، از رویکرد کیفی در قالب روش تفسیری همدلانه برای پاسخ به سوال اصلی استفاده شود. با تکنیک بارش فکری نخبگانی، تحلیل یافته­ها، (ضمن اذعان به توانمندی­های نسبی دولت­ها)حاکی از آن است که از میان مشکلات کارگزاری و ساختاری مرتبط با دولت در جمهوری اسلامی ایران، روند سینوسی اعتمادسیاسی، هسته اصلی مسایل سیاسی امروز کشور ما بوده است که در بعد داخلی رابطه مهمی با ضعف در عملکرد نهادهای نظارتی، ناکارآمدی بعضی از نهادهای حکومتی و وجود شکاف­های اجتماعی داشته و در بعد خارجی نیز بی­تاثیر از  مساله سیاست­های تحریم آمریکا علیه مردم ایران نبوده است. البته توانمندسازی ابعادی و منطقی دولت در اقتصاد، فرهنگ و امنیت و جلب مشارکت آگاهانه مردم به کاهش مسائل اساسی سیاسی دولت کمک خواهد کرد.

مساله اجتماعی–سیاسی, اعتماد سیاسی, نظارت, کارآمدی, تحریم