افشین کرمی - استادیار جغرافیای سیاسی دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

ساخت دیوار در میان جوامع انسانی پدیده­ای رایج محسوب می­شود و نمی­توان آن را امری بی­سابقه دانست. وقتی دیواری احداث می­شود، در هر مقیاس و هر سطحی که می­خواهد باشد سطح حکومتی، سطح فردی، سطح اجتماعی حاوی نوعی پیام است. پیام جداسازی «ما» از «آنها»، «خود» از «دیگری»، «مطلوب» از «نامطلوب»، پیام ایجاد مرز و حصارکشی متعلقات و دارایی­ها. کشورهای جهان به میزان بی­سابقه­ای در حال تقویت مرزهای بین­المللی خود هستند. این دیوارها مصنوعات عصر جدید در روابط بین­الملل و مفهوم تازه­ای از ایده مرز هستند. این مقاله دیوار را پدیده­ای جهانی می­داند؛ پدیده­ای که اساسا به دلیل احساس ناامنی حکومت در دنیای جهانی­شده در حال گسترش و توسعه است. همراه با گفتمان دیوارکشی الزامات جدید امنیتی در مرزهای جغرافیایی کشورها در حال پدیدار شدن است. پرسش پژوهش حاضر این است که آیا گفتمان دیوارکشی و حصارکشی مرز می­تواند منجر به افزایش امنیت شود؟ و اینکه گفتمان دیوارکشی و حصارکشی چه چالش­هایی برای حکومت، نهادها و مهاجران به همراه خواهد داشت. فرض پژوهش حاضر بر این است که الزامات جدید امنیتی می­تواند روابط کشورها با همسایگان و نوع برخورد با مهاجران و اتباع سایر کشورها را دچار دگرگونی فزاینده کند. در این پژوهش تلاش می­شود با رویکردی نظری و مفهومی، به ابعاد مختلف گفتمان دیوارکشی و حصارکشی پرداخته و پیامدهای سیاسی جغرافیایی آن مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد.   

حکومت, دیوار, حصار, مرز, امنیت