زهرا جهانبخش - سنجش و اندازه گیری، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی،دانشگاه علامه طباطبایی، تهران،ایران
علی دلاور - استاد ممتاز، گروه سنجش و اندازه گیری، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه عالمه طباطبائی، تهران،
نورعلی فرخی - دانشیار، گروه سنجش و اندازهگیری، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه عالمه طباطبائی، تهران، ایران
جلیل یونسی - دانشیار، گروه سنجش و اندازهگیری، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه عالمه طباطبائی، تهران، ایران.

یکی از انواع مهم خطا­های منظم زمانی ایجاد می­شوند که یک سئوال دارای کنش افتراقی شناسایی شود. هدف این پژوهش با استفاده از روش شبیه ­سازی مونت­کارلو این بود که تعیین کند آیا تاثیر داده­ های مفقود بر سوگیری و دقت آزمون نسبت درست­نمایی برای شناسایی کنش افتراقی در سئوالات چندارزشی در روش­ های مختلف برخورد با داده­ های مفقود متفاوت است یا خیر. از طرح عاملی برای ارزیابی تاثیر شش روش برخورد با داده­ های مفقود بر اثربخشی آزمون نسبت درست­ نمایی برای تشخیص این تفاوت در مدل پاسخ مدرج بر حسب خطای نوع اول و توان آماری استفاده شد. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه ­های دارای رشته ­های علوم تربیتی و روانشناسی مقطع کارشناسی در شهر تهران بودند. ۱۱۰۰ نفر نمونه­ ی مورد پژوهش از این جامعه از بین دانشجویان در حال تحصیل در دانشگاه­ های علامه طباطبایی، تهران، شهید بهشتی، خوارزمی، آزاد اسلامی واحد تهران شمال، آزاد اسلامی تهران جنوب و آزاد اسلامی تهران مرکز در سال ۱۳۹۸ بودند که پرسشنامه بیگانگی تحصیلی برای آن­ها اجرا شد. تحلیل ها با استفاده از روش تحلیل واریانس و تحلیل رگرسیون چندگانه، شاخص G۲ و اندازه اثر η۲ برای تمامی اثر­های متقابل مرتبه اول محاسبه شد. روش انتساب چندگانه و جایگذاری رگرسیون تکی کمترین سهم را در کنترل خطای نوع اول دارا بودند و روش ­های مبتنی بر بیشینه درست­نمایی و جایگذاری میانگین شخص به ترتیب بیشترین سهم را از نظر کنترل خطا نشان دادند. توان آماری آزمون در تمامی روش­ ها و همه عوامل مورد بررسی در این پژوهش مشابه بود. نتایج این پژوهش حاکی از این است که نسبت داده­ ها و مشاهدات مفقود و طول آزمون نقش مهمی در تعیین اثربخشی آزمون و به عبارتی دقیق تر سوگیری و دقت سئوالات آزمون داشتند.

داده مفقود, بیگانگی تحصیلی, آزمون نسبت درست نمایی, خطای نوع اول, توان آزمون