حسین باشی عبدل آبادی - دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
قاسم آهی - استادیار، گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
مریم اصل ذاکر - استادیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
فاطمه شهابی زاده - دانشیار، گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
مریم نصری - استادیار، گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش کیفیت روابط ابژه در رضایت زناشویی با میانجی­گری نقش خود تمایزیافتگی و تنظیم شناختی هیجان انجام شد.روش: پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی با رویکرد مدل­یابی معادلات ساختاری است. جامعه ی آماری پژوهش کلیه ی افراد متاهل دارای تعارضات زناشویی مراجعه کننده به کلینیک­ های روانشناسی و مشاوره شهر مشهد در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند که حداقل دو سال از ازدواجشان گذشته باشد. برای انتخاب نمونه از روش نمونه ­گیری در دسترس استفاده شد. از مجموع ۳۰۰ پرسشنامه توزیع شده ۲۶۰ پرسشنامه واجد ملاک های لازم جهت تجزیه وتحلیل تشخیص داده شد. ابزار گردآوری داده­ها شامل پرسشنامه ­های روابط ابژه، تنظیم شناختی هیجان، تمایزیافتگی خود و رضایت زناشویی بود. داده­ ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل­یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج نشان داد که کیفیت روابط ابژه پیش­بینی کننده ی میزان رضایت زناشویی است (۰۵/۰>p). همچنین خود تمایزیافتگی و تنظیم شناختی منفی هیجان نقش میانجی را دارد (۰۵/۰>p)؛ بنابراین، چه در مشاوره­های پیش از ازدواج و چه در جلسات زوج درمانی اهمیت توجه متغیرهای مبتنی بر مفاهیم روانکاوی همچون کیفیت روابط ابژه و خود تمایزیافتگی و تنظیم مداخلات بر مبنای این مفاهیم با توجه به اینکه میزان دخالت خانواده و وابستگی به خانواده همواره به­ عنوان یکی از مهم­ترین علل طلاق مطرح بوده، اهمیت فراوانی دارد.

تنظیم شناختی هیجان, خودتمایزیافتگی, رضایت زناشویی, کیفیت روابط ابژه